Patrząc wstecz na rok 2021, odmiany związane z węglem – węgiel energetyczny, węgiel koksujący i kontrakty terminowe na koks – doświadczyły rzadkiego zbiorowego wzrostu i spadku, co stało się przedmiotem zainteresowania rynku towarowego.Wśród nich w I półroczu 2021 roku cena kontraktów terminowych na koks wielokrotnie oscylowała w szerokim trendzie, a w II półroczu węgiel energetyczny stał się główną odmianą napędzającą trend na rynku węgla, napędzającą ceny kontrakty futures na węgiel koksujący i koks będą podlegały znacznym wahaniom.Pod względem ogólnych wyników cenowych węgiel koksowy odnotował największy wzrost cen spośród trzech odmian.Na dzień 29 grudnia 2021 r. główna cena kontraktowa węgla koksowego wzrosła w ciągu roku o blisko 34,73%, a cena koksu i węgla energetycznego odpowiednio o 3,49% i 2,34%.%.
Z punktu widzenia czynników napędowych, w I półroczu 2021 roku proponowane zadanie ograniczenia produkcji stali surowej w całym kraju spowodowało znaczny wzrost oczekiwań na osłabienie popytu na koks węglowy na rynku.Jednak z faktycznej sytuacji, z wyjątkiem hut w prowincji Hebei, które zwiększyły ograniczenia produkcji i zmniejszyły produkcję stali surowej, inne prowincje nie wdrożyły planów redukcji.W I półroczu 2021 r. ogólna produkcja stali surowej raczej wzrosła niż spadła, a popyt na węgiel koksowy kształtował się dobrze.Superpozycja prowincji Shanxi, głównego producenta węgla i koksu, przeprowadziła inspekcję środowiskową, a strona podażowa doświadczyła stopniowego spadku.) ceny kontraktów futures podlegały dużym wahaniom.W drugiej połowie 2021 r. lokalne huty sukcesywnie wdrażały politykę ograniczania produkcji stali surowej, a popyt na surowce osłabł.Pod wpływem rosnących kosztów nastąpił dalszy wzrost cen węgla koksowego i koksu.W ramach realizacji szeregu polityk zapewniających podaż i stabilizację cen, od końca października 2021 roku ceny trzech rodzajów węgla (energetycznego, koksowego i koksowego) będą stopniowo wracać do rozsądnego przedziału.
W 2020 roku branża koksownicza przyspieszyła proces likwidacji przestarzałych mocy produkcyjnych, wycofując netto około 22 mln ton mocy produkcyjnych koksu w ciągu roku.W 2021 r. moce koksownicze będą stanowić głównie nowe przyłącza netto.Według statystyk w 2021 roku zlikwidowanych zostanie 25,36 mln ton zdolności produkcyjnych koksu, przy wzroście o 50,49 mln ton i wzroście netto o 25,13 mln ton.Jednak mimo stopniowego uzupełniania mocy produkcyjnych koksu, produkcja koksu w 2021 r. wykaże ujemną dynamikę rok do roku. Według danych GUS produkcja koksu w pierwszych 11 miesiącach 2021 r. wyniosła 428,39 mln ton, co spadek rok do roku o 1,6%, głównie za sprawą ciągłego spadku wykorzystania mocy koksowniczych.Z danych ankietowych wynika, że ​​w 2021 roku stopień wykorzystania mocy koksowniczych całej próby spadnie z 90% na początku roku do 70% na koniec roku.W 2021 roku główny obszar produkcji koksu zostanie poddany wielokrotnym kontrolom środowiskowym, zaostrzona zostanie ogólna polityka ochrony środowiska, w drugiej połowie roku zostanie zwiększona polityka podwójnej kontroli zużycia energii, proces redukcji produkcji stali surowej przyspieszy, a presja polityczna nałoży się na spadek popytu, co spowoduje ujemną dynamikę produkcji koksu rok do roku.
W 2022 r. zdolności produkcyjne koksu w moim kraju nadal będą miały pewien wzrost netto.Szacuje się, że w 2022 roku zlikwidowane zostaną 53,73 mln ton zdolności produkcyjnych koksu, przy wzroście o 71,33 mln ton i przy wzroście netto o 17,6 mln ton.Z perspektywy zysku zysk na tonie koksu w pierwszej połowie 2021 roku wynosi 727 juanów, ale w drugiej połowie roku, przy wzroście kosztów koksowania, zysk na tonie koksu spadnie do 243 juanów, a natychmiastowy zysk z tony koksu wyniesie około 100 juanów pod koniec roku.Przy ogólnej tendencji spadkowej cen węgla surowego w 2022 roku spodziewany jest powrót zysku na tonę koksu, co sprzyja ożywieniu podaży koksu.Ogólnie oczekuje się, że w 2022 r. podaż koksu może systematycznie rosnąć, ale ograniczona oczekiwaniem stałej kontroli produkcji stali surowej przestrzeń wzrostu podaży koksu jest ograniczona.
Jeśli chodzi o popyt, ogólny popyt na koks w 2021 r. wykaże tendencję silnego osłabienia z przodu iz tyłu.W I półroczu 2021 r. zadanie redukcji produkcji stali surowej w większości regionów nie zostało skutecznie zrealizowane, a produkcja stali surowej i surówki istotnie wzrosła, co przyczyniło się do wzmocnienia popytu na koks;Produkcja nadal spadała, co skutkowało słabszym popytem na koks.Według danych ankietowych średnia dzienna produkcja ciekłego żelaza z 247 przykładowych hut w kraju wynosi 2,28 mln ton, z czego średnia dzienna produkcja ciekłego żelaza w I półroczu 2021 r. to 2,395 mln ton, a średnia dzienna Produkcja stopionego żelaza w drugiej połowie roku wynosi 2,165 mln ton, co do końca roku spadło do 2,165 mln ton.Około 2 mln ton.Z danych GUS wynika, że ​​w pierwszych 11 miesiącach 2021 r. skumulowana produkcja stali surowej i surówki odnotowała ujemny wzrost rok do roku.
W dniu 13 października 2021 r. Ministerstwo Przemysłu i Technologii Informacyjnych wydało „Zawiadomienie w sprawie przeprowadzenia przesuniętego szczytu produkcji hutnictwa żelaza i stali w sezonie grzewczym w Pekinie-Tianjin-Hebei i okolicach w latach 2021-2022”, z dnia 13 października 2021 r. Od 1 stycznia 2022 r. do 15 marca 2022 r. „2 Stopniowy wskaźnik produkcji miejskich przedsiębiorstw hutniczych +26″ nie będzie niższy niż 30% produkcji stali surowej w analogicznym okresie roku poprzedniego.Na podstawie tego wskaźnika średnia miesięczna produkcja stali surowej w I kwartale miast „2+26″ w 2022 r. odpowiada tej z listopada 2021 r., co oznacza, że ​​popyt na koks w tych miastach ma ograniczone możliwości odbudowy w pierwszym kwartale 2022 r., a popyt wzrośnie.Lub wyniki w drugim kwartale i później.W przypadku innych województw, zwłaszcza regionu południowego, ze względu na brak dalszych ograniczeń politycznych oczekuje się, że wzrost produkcji hut będzie silniejszy niż w regionie północnym, co jest korzystne dla popytu na koks.Generalnie oczekuje się, że w ramach polityki „dual carbon” polityka ograniczania produkcji stali surowej będzie nadal realizowana, a popyt na koks nie będzie silnie wspierany.
W zakresie zapasów, w związku z silnym popytem na koks w I półroczu 2021 roku, przy stopniowym spadku podaży, w drugiej połowie roku jednocześnie spadnie popyt i podaż, a zapasy koksu będzie generalnie wykazywać tendencję do zmniejszania zapasów.niski poziom.W 2022 r. przy stabilnej i rosnącej podaży koksu, możliwej dalszej kontroli popytu i poluzowaniu relacji podaż-popyt istnieje pewne ryzyko kumulacji koksu.
Ogólnie rzecz biorąc, w pierwszej połowie 2021 r. podaż i popyt na koks będą dynamicznie rosnąć, a w drugiej połowie roku zarówno podaż, jak i popyt będą słabe.Ogólna relacja podaży i popytu będzie w ścisłej równowadze, zapasy będą nadal przetwarzane, a ogólne wyniki cen koksu będą silnie napędzane kosztami.W 2022 roku, wraz z sukcesywnym uruchamianiem nowych mocy produkcyjnych i odbudową zysku na tonę koksu, podaż koksu może systematycznie rosnąć.Po stronie popytowej rozłożona w czasie polityka produkcyjna w sezonie grzewczym w pierwszym kwartale nadal będzie ograniczać popyt na koks i oczekuje się jego dalszego wzrostu w drugim kwartale i później.W warunkach ograniczeń polityki zapewnienia podaży i stabilizacji cen, zwyżka cen węgla koksowego i koksu powróci do własnych fundamentów i łańcucha przemysłu metali żelaznych.Sądząc po oczekiwaniu okresowych zmian podaży i popytu na koks, oczekuje się, że ceny koksu mogą podlegać niewielkim wahaniom w 2022 r., średnio- i długookresowa orientacja cenowa może się przesunąć w dół.