15 marca Rada UE wstępnie zatwierdziła mechanizm regulacji granic węglowych (CBAM, znany również jako unijna taryfa węglowa).Jego oficjalne wdrożenie planowane jest od 1 stycznia 2023 r., wyznaczając trzyletni okres przejściowy.Tego samego dnia na posiedzeniu Komisji Gospodarczej i Finansowej (ECOFIN) Rady Europejskiej ministrowie finansów 27 krajów UE przyjęli propozycję taryfy węglowej Francji, rotacyjnej prezydencji Rady Europejskiej.Oznacza to, że państwa członkowskie UE wspierają realizację polityki taryf węglowych.Jako pierwsza na świecie propozycja radzenia sobie ze zmianami klimatycznymi w formie taryf węglowych, mechanizm regulacji granic dotyczących emisji dwutlenku węgla będzie miał daleko idący wpływ na światowy handel.Oczekuje się, że w lipcu br. unijna taryfa węglowa wejdzie w fazę trójstronnych negocjacji między Komisją Europejską, Radą Europejską i Parlamentem Europejskim.Jeśli pójdzie gładko, ostateczny tekst prawny zostanie przyjęty.
Koncepcja „taryfy węglowej” nigdy nie została wdrożona na naprawdę dużą skalę, odkąd została wysunięta w latach 90.Niektórzy uczeni uważają, że unijna taryfa węglowa może być albo specjalną taryfą importową wykorzystywaną do zakupu unijnej licencji importowej, albo krajowym podatkiem konsumpcyjnym nakładanym na zawartość węgla w importowanych produktach, co jest jednym z kluczy do sukcesu ekologicznej nowej unijnej umowa.Zgodnie z unijnymi wymogami dotyczącymi taryf węglowych, będzie pobierać podatki od stali, cementu, aluminium i nawozów chemicznych importowanych z krajów i regionów o stosunkowo luźnych ograniczeniach emisji dwutlenku węgla.Okres przejściowy tego mechanizmu to lata 2023-2025. W okresie przejściowym nie ma konieczności uiszczania odpowiednich opłat, ale importerzy muszą przedłożyć zaświadczenia o wielkości importu produktów, emisji dwutlenku węgla i emisjach pośrednich oraz opłatach związanych z emisją dwutlenku węgla uiszczanych przez produktów w kraju pochodzenia.Po zakończeniu okresu przejściowego importerzy będą uiszczać odpowiednie opłaty za emisję dwutlenku węgla z importowanych produktów.Obecnie UE wymaga od przedsiębiorstw samodzielnego oceniania, obliczania i zgłaszania kosztów śladu węglowego produktów.Jaki wpływ będzie miało wdrożenie unijnej taryfy węglowej?Jakie problemy pojawiają się przy wdrażaniu unijnych taryf węglowych?W niniejszym artykule zostanie to pokrótce przeanalizowane.
Przyspieszymy poprawę rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla
Badania wykazały, że przy różnych modelach i różnych stawkach podatkowych pobór unijnych taryf węglowych zmniejszy całkowity handel Chin z Europą o 10% ~ 20%.Zgodnie z przewidywaniami Komisji Europejskiej, taryfy węglowe przyniosą UE co roku od 4 do 15 miliardów euro „dodatkowego dochodu” i będą wykazywać tendencję wzrostową z roku na rok w pewnym okresie czasu.UE skoncentruje się na cłach na aluminium, nawozy sztuczne, stal i energię elektryczną.Niektórzy uczeni uważają, że UE „przeniesie” cła na emisję dwutlenku węgla do innych krajów poprzez przepisy instytucjonalne, aby mieć większy wpływ na działalność handlową Chin.
W 2021 roku chiński eksport stali do 27 krajów UE i Wielkiej Brytanii wyniósł 3,184 mln ton, co oznacza wzrost o 52,4% rok do roku.Według ceny 50 euro/tonę na rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla w 2021 r. UE nałoży na chińskie wyroby stalowe cło węglowe w wysokości 159,2 mln euro.To jeszcze bardziej zmniejszy przewagę cenową chińskich wyrobów stalowych wywożonych do UE.Jednocześnie będzie też promować chiński przemysł stalowy w celu przyspieszenia tempa dekarbonizacji i przyspieszenia rozwoju rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla.Pod wpływem obiektywnych wymagań sytuacji międzynarodowej i rzeczywistego zapotrzebowania chińskich przedsiębiorstw na aktywne reagowanie na unijny mechanizm regulacji granic węglowych, presja budowlana chińskiego rynku węglowego stale rośnie.Jest to kwestia, którą należy poważnie rozważyć, aby w odpowiednim czasie promować hutnictwo żelaza i stali oraz inne gałęzie przemysłu w celu włączenia ich do systemu handlu emisjami dwutlenku węgla.Przyspieszając budowę i usprawniając rynek uprawnień do emisji dwutlenku węgla, zmniejszając wysokość ceł, które chińskie przedsiębiorstwa muszą płacić za eksport produktów na rynek UE, można również uniknąć podwójnego opodatkowania.
Stymulowanie wzrostu zapotrzebowania na zieloną energię
Zgodnie z nowo przyjętą propozycją unijna taryfa węglowa uwzględnia jedynie wyraźną cenę emisji dwutlenku węgla, co znacznie pobudzi wzrost zapotrzebowania na zieloną energię elektryczną w Chinach.Obecnie nie wiadomo, czy UE uznaje chińską krajową certyfikowaną redukcję emisji (CCER).Jeśli unijny rynek uprawnień do emisji dwutlenku węgla nie uzna CCER, po pierwsze, zniechęci to chińskie przedsiębiorstwa zorientowane na eksport do zakupu CCER w celu zrównoważenia kwot, po drugie spowoduje to niedobór kwot emisji i wzrost cen uprawnień do emisji dwutlenku węgla, a po trzecie, zorientowanie na eksport przedsiębiorstwa będą chętne do znalezienia tanich programów redukcji emisji, które mogą wypełnić lukę kwotową.W oparciu o rozwój i politykę zużycia energii odnawialnej w ramach chińskiej strategii „podwójnego węgla”, zużycie zielonej energii okazało się najlepszym wyborem dla przedsiębiorstw, jeśli chodzi o unijne taryfy węglowe.Przy ciągłym wzroście popytu konsumpcyjnego przyczyni się to nie tylko do poprawy możliwości konsumpcyjnych energii odnawialnej, ale także zachęci przedsiębiorstwa do inwestowania w wytwarzanie energii z OZE.
Przyspiesz certyfikację produktów niskoemisyjnych i zeroemisyjnych
Obecnie ArcelorMittal, europejskie przedsiębiorstwo hutnicze, uruchomiło certyfikację stali bezemisyjnej w ramach planu xcarbtm, ThyssenKrupp wprowadził blueminttm, markę stali niskoemisyjnej, Nucor Steel, amerykańskie przedsiębiorstwo hutnicze, zaproponowało econiqtm stali bezemisyjnej, a Schnitzer Steel zaproponowała również GRN steeltm, materiał pręta i drutu.W kontekście przyspieszania realizacji neutralizacji dwutlenku węgla na świecie, chińskie przedsiębiorstwa żelazne i stalowe Baowu, Hegang, Anshan Iron and steel, Jianlong itp. sukcesywnie wydawały mapę drogową neutralizacji dwutlenku węgla, dotrzymując kroku światowym zaawansowanym przedsiębiorstwom w badaniach nad przełomowych rozwiązań technologicznych i dążyć do prześcignięcia.
Prawdziwe wdrożenie wciąż napotyka wiele przeszkód
Nadal istnieje wiele przeszkód dla rzeczywistego wdrożenia unijnej taryfy węglowej, a system bezpłatnych kwot węglowych stanie się jedną z głównych przeszkód na drodze do legalizacji taryf węglowych.Do końca 2019 r. ponad połowa przedsiębiorstw w unijnym systemie handlu emisjami nadal korzysta z bezpłatnych kwot emisji.Zakłóci to konkurencję i jest niezgodne z unijnym planem osiągnięcia neutralności węglowej do 2050 r.
Ponadto UE ma nadzieję, że nakładając taryfy węglowe z podobnymi wewnętrznymi cenami uprawnień do emisji dwutlenku węgla na podobne produkty importowane, będzie dążyć do zachowania zgodności z odpowiednimi zasadami światowej organizacji handlu, zwłaszcza z art. 1 (najwyższe uprzywilejowanie) i art. zasady niedyskryminacji produktów podobnych) Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT).
Przemysł żelaza i stali jest przemysłem o największej emisji dwutlenku węgla w światowej gospodarce przemysłowej.Jednocześnie przemysł żelaza i stali ma długi łańcuch przemysłowy i szerokie wpływy.Wdrażanie polityki taryf węglowych w tej branży stoi przed wielkimi wyzwaniami.Propozycja UE dotycząca „zielonego wzrostu i transformacji cyfrowej” ma zasadniczo na celu zwiększenie konkurencyjności tradycyjnych gałęzi przemysłu, takich jak przemysł stalowy.W 2021 r. produkcja stali surowej w UE wyniosła 152,5 mln ton, a w całej Europie 203,7 mln ton, przy wzroście rok do roku o 13,7%, co stanowi 10,4% całkowitej światowej produkcji stali surowej.Można uznać, że unijna polityka taryf węglowych również próbuje ustanowić nowy system handlowy, sformułować nowe zasady handlowe dotyczące przeciwdziałania zmianom klimatycznym i rozwojowi przemysłowemu oraz dążyć do włączenia do systemu światowej organizacji handlu, aby był korzystny dla UE .
Zasadniczo taryfa węglowa jest nową barierą handlową, której celem jest ochrona uczciwości UE, a nawet europejskiego rynku stali.Nadal istnieje trzyletni okres przejściowy, zanim unijna taryfa węglowa zostanie faktycznie wdrożona.Kraje i przedsiębiorstwa mają jeszcze czas na sformułowanie środków zaradczych.Moc wiążąca międzynarodowych przepisów dotyczących emisji dwutlenku węgla będzie tylko rosła lub nie będzie malała.Chiński przemysł żelazny i stalowy będzie aktywnie uczestniczył i stopniowo opanuje prawo do wypowiadania się, to długoterminowy plan rozwoju.Dla przedsiębiorstw zajmujących się produkcją żelaza i stali najskuteczniejszą strategią jest nadal podążanie drogą zielonego i niskoemisyjnego rozwoju, radzenie sobie ze związkiem między rozwojem a redukcją emisji, przyspieszenie transformacji starej i nowej energii kinetycznej, energiczny rozwój nowej energii, przyspieszenie rozwój zielonych technologii i poprawę konkurencyjności rynku światowego.